تاثیر اکسی متالون در دوز بالا بر دستگاه تناسلی موشهای نر

خلاصه مقاله : اکسی متالون یک استرویید آنابولیک- آندروژنیک فعال خوراکی است. این دارو در سال1959 با متیله شدن کربن17α  و اشباع شدن کربن  5αتستوسترون به دست آمد. از این دارو در دوز‌های کم برای درمان بیماری‌هایی نظیر کم خونی، کمبود رشد در کودکان و نیز برای جلوگیری از گسترش ویروس ایدز در بدن و خسارات و نارسایی‌های قلبی استفاده ‌می‌شود. متاسفانه  برخی ورزشکاران از این دارو به دلیل خاصیت آنابولیک و تاثیر آن بر رشد عضلانی، به عنوان داروی نیروزا در دوز‌های بالا استفاده ‌می‌کنند. در این مطالعه تاثیر داروی اکسی متالون در دوز بسیار بالاتر از حد فیزیولوژیک بدن، بر روی بیضه موش سوری نر نژاد NMRI بررسی شد. به این منظور day/mg/kg 12 دارو به صورت درون‌صفاقی به موش‌های بالغ (45 روزه) و نابالغ (28 روزه) به مدت سی و پنج و هفتاد روز تزریق شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که در مدت زمان تزریقات سی و پنج روز، ناهنجاری معنی‌داری در گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه کنترل وجود ندارد؛ ولی در مدت زمان تزریقات هفتاد روز، ناهنجاری‌های معنی‌داری (p<05) در گروه‌های تجربی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده ‌می‌شود. این ناهنجاری‌ها شامل کاهش اندازه بیضه، کاهش اسپرماتوگونی نوع A، اسپرماتوگونی نوع B، کاهش تعداد اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید و اسپرم ‌است. سنجش تستوسترون نیز انجام شد که نشان دهنده کاهش میزان تستوسترون در گروه نابالغ بلند مدت است. به علاوه در برخی از نمونه‌های تجربی رها شدن اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتید به وسط لوله منی‌ساز و همچنین توپر ماندن و باز نشدن لوله‌ها (در گروه نابالغ) مشاهده ‌می‌شود.  

برای دریافت متن کامل مقاله به صورت pdf به ادامه مطلب رجوع نمایید

اثرات اسپیرونولاکتون روی هورمون‌های محور هیپوفیز- گناد در موشها

 چکیده:

زمینه و هدف: اسپیرونولاکتون به عنوان یک داروی دیورتیک و آنتاگونیست آلدوسترون در درمان فشار خون بالا، اختلالات کبدی، کلیوی و قلبی و همچنین پرمویی در زنان مصرف می‌گردد. از اثرات جانبی این دارو، کاهش میل جنسی و اختلال درقاعدگی گزارش شده است. با توجه به عدم بررسی اثرات اسپیرونولاکتون روی هورمون‌های محور هیپوفیزـ گنادها، این تحقیق با هدف بررسی اثرات احتمالی این دارو بر هورمون‌های این محور انجام گرفت.روش بررسی: پژوهش حاضر روی پنج گروه موش صحرایی بالغ، هر گروه شامل نه سر موش انجام شد. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکردند. گروه شم حلال داروی اسپیرونولاکتون (سرم فیزیولوژی) و گروه‌های تیمار 1 تا 3 به ترتیب غلظت‌های 25 و50 و mg/kgBW100 اسپیرونولاکتون را به صورت دهانی‌ـ حلقی (خوراکی) و به مدت 14 روز دریافت کردند. پس از طی این مدت هورمون‌های LH, FSH ،استروژن و پروژسترون به روش رادیوایمونواسی (RIA) مورد سنجش قرار گرفت و نتایج حاصل بین گروه کنترل و سایر گروهها مورد مقایسه قرار گرفت. 05/0p< به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین غلظت هورمون‌ FSH در گروه‌های تیمار 1 تا 3 و گروه‌های شم و کنترل (به صورت MSEM)به ترتیب 01/±11/0، 02/±14/0، 06/±38/0، 02/0±16/0 و 03/±18/0 بود که فقط در گروه تیمار 3 افزایش معنی‌داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. مقدار هورمون LH نیز به ترتیب 01/±13/0، 02/±19/0، 02/±14/0، 02/±13/0 و 02/±12/0 بود که فقط در دوز mg/kg B.W.50 نسبت به گروه کنترل تغییرات معنی‌داری دیده شد. کلیه مقادیر LH, FSH بر حسب mIU/mL می‌باشد. مقادیر هورمون است روژن بر حسب pg/mL به ترتیب 03/21±9/99، 5/22±7/143، 01/32±1/139، 04/32±9/131 و 37/46±2/125 و همچنین مقادیر هورمون پروژسترون بر حسب pMol/mL به ترتیب 9/24±2/100، 09/15±6/72، 7/19±4/79، 02/26±1/62 و 6/27±5/66 بود که در هیچ یک از گروه‌های تجربی و شم نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشانگر تاثیر معنی‌دار و وابسته به دوز داروی اسپیرونولاکتون بر هورمون‌های LH وFSH می‌باشد. همچنین بیانگر این است که این دارو تاثیری بر غلظت هورمون‌های جنسی ندارد و بنابراین مصرف آن باعث اختلالات هورمونی نمی‌گردد.