شعری از یک دوست

دامپزشک 

*************************** 

آفتی افکنده در جانم کلام دامپزشک
و چه گمنام است در تقویم نام دامپزشک
***
با غزل من آمدم تا شرح حالش را دهم
وزن آن هم ناقص از بهر پیام دامپزشک
***
در میان روستا با کیف و یک کفش گِلی
زیر برف و آفتاب شد روز و شام دامپزشک
***
جای یک خوش آمدی یا یک بفرمای ثقیل
ایییش پیف پیف می شود پاسخ سلام دامپزشک
***
جفتک و دندان و گاهی هم که آن شاخ عزیز
بهر یک نان حلال شد نوش کام دامپزشک
***
بعد شش ساعت تلاش از بهر تعمیر مریض
اُجرت و دستمزد را گویند حرام دامپزشک
***
بعدِ پنجاه و دو سال قانون آن فرقی نکرد
گشته زنجیر همین قانون چو دام دامپزشک
***
بس که گمنامیم ما حتی کسی یادش نبود
ثبت تقویمش کند روزی به نام دامپزشک
***
چون چنین شد وضع ما بنده مبارک می کنم
روز چارده ماه مهرش را به نام دامپزشک