دامپزشکان

دامپزشکان

بهداشت و سلامت جامعه آرزوی ماست.
دامپزشکان

دامپزشکان

بهداشت و سلامت جامعه آرزوی ماست.

جفت ماندگی

جفت به طور طبیعی حدود ۶ ساعت پس از زایمان خارج می شود. (محدوده آن از ١تا ١٢ ساعت است) البته تا ٢۴ ساعت هم جفت ماندگی محسوب نمی شود.

عوامل مستعد کننده جفت ماندگی عبارتند از: ............... بقیه در ادامه مطلب
عوامل مستعد کننده جفت ماندگی عبارتند از:

1- نارس بودن جفت

٢- عدم حرکت حیوان و تحرک ناکافی

3- زایمان زودرس : بدنبال سقط جنین یا ایجاد زایمان زودرس یا سزارین، احتمال جفت ماندگی بسیار زیاد است . این حالت ممکن است منجر به نارس ماندن پلاسنتا گردد.

۴- سستی رحم : جدا شدن فیزیکی جفت بستگی به تداوم انقباضات رحمی پس از خروج گوساله دارد .

عواملی که بر تداوم و توانایی انقباضات رحمی تاثیر می گذارند عبارتند از:

الف - هیپوکلسمی که فعالیت میومتریوم را تضعیف می کند.

ب - سخت زایی که ممکن است منجر به سستی ثانویه رحم شود.

ج - کمبودهای هورمونی یا عدم تعادل آنها

۵- دوقلوزایی : طول آبستنی در دوقلوها کوتاهتر است و باعث نارس بودن جفت می شود. همچنین به علت باز شدن بیش از حد میومتریوم، سستی رحم هم ایجاد می شود.

- احتمال بروز جفت ماندگی با افزایش تعداد زایمانهای حیوان افزایش می یابد . یعنی گاوهای مسن بیشتر مبتلا می شوند.

- گاوهای پرتولید که غذای زیاد ی هم می خورند، هنگام زایمان به جفت ماندگی مستعدترند.

- احتمال بروز جفت ماندگی در زایمانهای پائیزه بیشتر است.

میانگین میزان وقوع جفت ماندگی:

زایمانهای طبیعی ٨%

سخت زائیها ٢۵% تا ۵۵%

دوقلوزائی ۴٣%

گاوهایی که جفت خود را طی ٣۶ ساعت دفع نکنند،احتمال دارد که آنرا بمدت ٧تا ١٠ روز نگه دارند . علت این موضوع این است که انقباضات اصلی میومتریوم بعد از ٣۶ ساعت از تولد گوساله دیگر ادامه نمی یابد و اگر تا این موقع پرده های جنینی خارج نشده باشند، جداشدن بعدی آنها فقط می تواند در نتیجه جداشدن طبیعی برجستگیهای رحم در اثر حل شدن ناشی از گندیدگی باشد(بصورت توده گندیده ای دفع می شود). در این حالت وقتی عمل دفع پرده ها صورت می گیرد، پرده ها همانند مرحله سوم زایمان طبیعی ، پشت و رو نمی شوند.

در حیوان جفت مانده احتمال تکرار جفت ماندگی در زایمانهای بعدی نیز وجود دارد. در گله های مبتلا به بروسلا، میزان ابتلا به جفت ماندگی بالاتر است . یکی از دلایل سقط جنینهای آخر آبستنی ناشی از بروسلا آبورتوس می باشد. لذا در گله هایی که جفت ماندگی زیادی دارند، تست دقیق بروسلوز لازم می باشد.

عواقب جفت ماندگی:

١) کاهش احتمالی اشتها و شیر

٢) ایجاد بوی نامطبوع در شیر

٣) طولانی شدن فاصله زایش تا آبستنی مجدد

۴) کاهش سرعت جمع شدن رحم پس از زایمان

۵) عفونتهای رحمی

جفت ماندگی های معمولی (بدون عارضه بعدی )، در باروری گاوهای ماده ای که بعد از ۶٠ روز از آخرین زایمان جفت گیری نموده اند تاثیر ندارد. عارضه جفت ماندگی به تنهائی فعالیت بعدی دستگاه تناسلی را مختل نمی کند ولی عارضه متریت به تنهائی (یا همراه با جفت ماندگی )، فاصله زایش را تا جفت گیر ی بعدی افزایش می دهد. در نتیجه تاثیر جفت ماندگی در باروری به وجود یا عدم وجود عارضه متریت بستگی دارد.

نشانه های درمانگاهی:

- توده نکروز شده پرده های جنینی طی ٢۴ ساعت بعد از جدا شدن از گردش خون جنینی، تحت تاثیر گندیدگی باکتریائی قرار می گیرند و این فرآیند به تدریج پرزهای جنینی را از حفرات رحمی مادر جدا می کند . به همین دلیل صرفنظر از وجود عفونت رحم همراه آن، مواد سمی حاصل از گندیدگی در داخل رحم جمع می شود.

- واکنش در برابر این زهرابه ها (توکسین ) در هر حیوان فرق می کند. در بعضی از گاوها حساسیت کمتری ایجاد می کند و در بعضی واکنش شدید همراه تب ایجاد می شود.

- به مرور که فرآیند گندیدگی پیشرفت می کند، بوی نا مطبوعی ایجاد می شود که در فضا پخش شده و اغلب شیر را نیز بدبو می کند.

- وقتی جفت ماندگی با عفونت رحم همراه باشد برحسب شدت بیماری رحم، نشانه ها تغییر می کند. در کل افزایش ضربان قلب و تعداد تنفس، درجه حرارت بالا ، بی اشتهایی، اسهال، بی حالی، کم شدن ترشح شیر و دفع ترشح خونی چرکی بدبویی از مهبل دیده می شود.

درمان:

معمولی ترین درمان تحریک کردن انقباضات میومتریوم به مقدار کافی است . طوری که جفت جداشده و بطور طبیعی دفع گردد. هیچگاه نباید یک روش یکنواخت را در درمان دنبال کرد. اگر شرایط مساعد است می توان برای برداشتن با دست تلاش نمود . هیچگاه نباید تصمیم گرفت که در تمام موارد جفت را در زمان معینی بیرون کشید. بعد از ٢۴ ساعت از بروز جفت ماندگی ،باید درجه حرارت گرفته شود و درصورت داشتن تب آنتی بیوتیک وسیع الطیف تجویز شود و تا وقتی که حیوان تب دارد آنتی بیوتیک را ادامه داد و سپس سعی در برداشتن جفت با دست نمود.

روش عمل:

تمام دستکاریهای رحمی باید با رعایت کامل اصول بهداشتی انجام شود. بنابراین در ابتدا مهبل حیوان مبتلارا با محتوای یک سطل محلول گرم شوینده خوب می شویند. سپس دستکش را با مواد لوبریکانت آغشته کرده و دستها را با محلول آنتی سپتیک گرم موجود در سطل دیگر ضدعفونی می کنند. در صورتیکه حیوان مدفوع کند باید میان دوراه را دوباده شست. در ادامه می بایست کوتیلدونهای جنینی را بدون مجروح کردن برجستگیهای رحم مادر بطور کامل جدا نمود.

اغلب جدا کردن جفت با دست طی ۴٨ ساعت اول موفقیت آمیز نیست . زیرا جفت در این موقع به سختی چسبیده است و دستکاری با زور (برای کندن آن ) احتمال خونریزی و حتی جداشدن برجستگیهای رحم مادر را افزایش می دهد. بنابراین منطقی این است که دخالت با دست را تا روز ٣یا ۴ به تاخیر بیاندازند. تا این زمان حل شدن ناشی از گندیدگی قسمت جنینی کوتیلدونها، جداشدن آنها را خیلی آسانتر نموده و در عین حال به علت جمع شدن رحم، قسمت بالایی شاخ که اتصالات محکمتری دارد، در دسترس قرار می گیرد.

تعداد از کوتیلدونهای خلفی تر، خود به خود جدا شده و مقداری از جفت از گردن رحم بیرون می زند و آویزان می شود. در عمل دامپزشک جفت را در قسمت پشت گردن رحم پیچانده و بصورت طناب حجیمی در می آورد و آنرا با یک دست در فرج نگه می دارد. با دست دیگر به آرامی این طناب را از طریق گردن رحم تا محل اتصال کوتیلدونها در رحم دنبال می کند. روش جداکردن جفت چنین است که کوتیلدونها را در دست گرفته و به ملایمت قاعده برجستگیهای مادری را فشار می دهند.

وقتی این فشار ملایم وارد شد، شست را به نرمی از روی قسمت خارج برجستگی عبور می دهند تا جداشدن پرزهای آزاد کامل گردد . کوتیلدونهای بعدی را به طور دایره وار گرفته و به همان روش قبلی عمل می کنند. کشش به طور ثابت و مداوم و نیروی چرخشی با دست دیگر وارد می شود به طوریکه به مرور قسمتهای بعدی پرده ها جدا می شود، توده طنابی شکل پیوسته ای را تشکیل می دهد.

به مرور که به کوتیلدونهای واقع در قسمت جلوتر می رسیم این روش نیز مشکل تر می شود. در تمامی موارد جفت ماندگی می بایست حدود ٣٠ روز بعد از زایمان ، رحم را از نظر مامایی بررسی نمود و موارد آندومتریت را درمان نمود.
منبع:http://www.anjomansenfi.blogfa.com
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد